عمل در آوردن رحم
عمل در آوردن رحم یا هیسترکتومی از جمله جراحی های رایجی می باشد که به منظور درمان مشکلات متعددی به کار می رود؛ از جمله این مشکلات عبارتند از:
- اندومتریوزیس
- فیبروم ها (میوم ها)
- خونریزی های غیرعادی
- پرولاپس (افتادگی و بیرون زدگی) احشای لگنی مانند پرولاپس رحم
- سرطان های زنان
- دردهای مزمن لگنی
بسته به شرایط بیماری، امکان دارد سایر روش های درمانی به بیمار توصیه شده و یا درمان انتظاری پیشنهاد شود، بدین جهت که پس از عمل در آوردن رحم امکان بارداری وجود نخواهد داشت؛ بعضی افراد به این دلیل که قصد بچه دار شدن دارند، تمایلی به انجام این جراحی ندارند. معمولاً در طول عمل در آوردن رحم ، رحم و دهانه رحم برداشته می شود و در بعضی بیماری ها نظیر سرطان ها می بایست بافتهای اطراف رحم نیز خارج شود.
پزشک در بیماری های خاص مانند سرطان یا اندومتریوز، تخمدان ها و لوله های رحمی را نیز برداشته و یا در برخی موارد حین عمل، پزشک به غیر طبیعی بودن این احشا پی می برد (مثل حضور کیست یا سایر توده ها) و اقدام به خارج کردن آن ها می نماید.
به منظور هیسترکتومی می توان از هیسترکتومی واژینال یا از جراحی باز شکمی (هیسترکتومی ابدومینال) و یا از روش های کمتر تهاجمی نظیر لاپاروسکوپی استفاده نمود. انتخاب شیوه جراحی به شرایط بیمار و علت جراحی بستگی دارد.
به عنوان مثال هیسترکتومی واژینال که در طول آن رحم از طریق واژن خارج می شود، در همه زنان قابل استفاده نمی باشد و اشخاصی که سابقه جراحی شکمی داشته و رحم بزرگی دارند و یا چسبندگی دارند برای این عمل به هیچ وجه مناسب نیستند، گرچه این روش با مزایایی نظیر عدم ایجاد برش روی شکم، مدت زمان بستری کوتاه تر و بهبودی سریع تر همراه است. پزشک در هیسترکتومی ابدومینال، دید بهتری به احشای شکم و لگن داشته و در صورت وجود چسبندگی و یا رحم های بسیار بزرگ نیز این جراحی قابل انجام است.
در این شیوه احتمال بروز عوارضی مثل ترومبوز وریدهای عمقی، عفونت زخم، خونریزی و آسیب به اعصاب گوناگون بیشتر است.
دکتر مهزاد احمدی
متخصص زنان و زایمان و جراح زیبایی زنان
بدون دیدگاه